Αξία - Άνθρωπος

  

                                                    ΑΝΘΡΩΠΟΣ

   Πρέπει εμείς να θυμίσουμε στην ανθρωπότητα, ότι μοναδική και ανυπέρβλητη αξία είναι αυτή που έχει αναδείξει ο Ελληνικός πολιτισμός μέσω του ορθού λόγου, του ορθού τρόπου σκέψης και έκφρασης, είναι ο άνθρωπος. Αξίες λοιπόν δεν είναι τα συστήματα, οι θέσεις τα αξιώματα το χρήμα, τα υλικά αγαθά. Αξίες είναι: ο σεβασμός, η ευθύνη, το μέτρο, η εντιμότητα, η αλήθεια, η δικαιοσύνη, αρχές: η αξιοκρατία, διαφάνεια, ισότητα.

   Με όπλα αυτές τις αξίες, αρχές παιδείας και δημοκρατίας, η Ελλάδα μπορεί να μετατρέψει  τον πόλεμο σε ειρήνη, να σταματήσει τη βία, τον ευτελισμό, την υποτέλεια, την καταστροφή των λαών. Ο Ελληνικός πολιτισμός ας θυμηθούμε ότι βασίζεται στην κοινωνία σχέσεων, έχει γνώμονα την ανθρωπιστική αντίληψη, στοχεύει στο καλό της πόλης, στο συλλογικό συμφέρον.

   Λέει ο Αριστοτέλης χρόνια πριν "Ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν  ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι πάντες),"...σημαίνει  Επειδή, όπως βλέπομεν, πάσα πόλις είναι είδος κάποιας κοινωνίας και επειδή πάσα κοινωνία έχει συγκροτηθεί για να πετύχει κάποιο αγαθό (και τούτο γιατί χάρη σε εκείνο το οποίο θεωρούν αγαθό κάνουν οι πάντες τα πάντα ),.....ἡ δ᾽ ἐκ πλειόνων κωμῶν κοινωνία τέλειος πόλις, ἤδη πάσης ἔχουσα πέρας τῆς αὐταρκείας ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη μὲν τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ εὖ ζῆν.....Η ολοκληρωμένη κοινωνία που σχηματίζεται από περισσότερες κώμες αποτελεί πόλη, η οποία διαθέτει ήδη, για να μιλήσουμε απλά, την αυτάρκεια. Και ενώ σχηματίστηκε για να εξασφαλίζει την επιβίωση, υπάρχει επειδή διασφαλίζει την ευζωία, την ευδαιμονία.

   Στην αρχαία Ελλάδα η έλλειψη ανθρωπιάς εκφραζόταν από τη Σφίγγα... το τέρας που έλεγχε το δρόμο προς τη Θήβα, όποιος διαβάτης δεν απαντούσε στο αίνιγμα που έθετε τον κατασπάραζε. Η απάντηση στο αίνιγμα ήταν "ο άνθρωπος" και την έδωσε ο Οιδίποδας, έτσι ελευθέρωσε τους κατοίκους από το κακό. Μύθος αλληγορικός, σημαίνει ότι το τέρας ήταν μέσα τους, είχαν χάσει την ανθρωπιά τους, αυτό ήταν που τους κατέτρωγε το είναι τους. Χωρίς ανθρωπιά οδηγείσαι στη μοναξιά, στην απομόνωση, στην ανασφάλεια, στη θλίψη, στην κατάθλιψη.  

  Η Ελλαδα, η Ευρώπη, ο Κόσμος όλος εάν δεν εφαρμόσει στην πράξη, ό,τι νοηματοδοτεί, δηλώνει, το Ελληνικό ρήμα κοινωνώ=συμμετέχω και η λέξη ανθρωπιά, οδηγείται σίγουρα  σε καταστροφικές  και σκοτεινές διαδρομές. Σε κάθε κοινότητα των ανθρώπων, η συμμετοχή σημαίνει ότι η θέση γίνεται σύνθεση, η εργασία συνεργασία, το πράττω συμπράττω, το πάσχω συμπάσχω, η νόηση συνεννόηση, ο πολίτης  συμπολίτης, o άνθρωπος συνάνθρωπος, το εγώ γίνεται εμείς και μαζί.